Βρήκαμε πάρα πολλά πηγάδια στην περιοχή και μέσα στους οικισμούς και στα χωράφια.

Παρατηρήσαμε ότι κάποια είχαν νερό μέχρι σχεδόν λίγο κάτω από την επιφάνεια του εδάφους και άλλα δεν είχαν καθόλου.

Παλιά χρησιμοποιούνταν για ύδρευση και άρδευση. Κάποια από αυτά (ιδιαίτερα σε οικισμούς και δρόμους) έχουν ''βραχόλι'' δηλαδή υπάρχει κτιστό τμήμα πάνω απ' την επιφάνεια του εδάφους. Αυτό συνήθως,στα παλαιότερα πηγάδια, αποτελούνταν από λαξευμένο ιγνιμβριτικό μονόλιθο ή από πλάκες συνδεδεμένες μεταξύ τους ενώ στα νεότερα το τοιχείο είναι κτιστό με πέτρες ή τούβλα. Πολλά όμως δεν προεξέχουν από το έδαφος και καθώς βρίσκονται μέσα σε κτήματα αποτελούν ιδιαίτερο κίνδυνο για τον αμέριμνο περιπατητή που δεν γνωρίζει την ύπαρξή τους. Τα πηγάδια είναι κτισμένα με πέτρα και μόνο αυτά της τελευταίας πεντηκονταετίας έχουν τούβλα. Όλα έχουν στο τοίχωμά τους οπές για να υποβοηθείται ( σαν μια σκάλα) το ανεβοκατέβασμα. Η διάμετρός τους ποικίλει από μικρότερη του μέτρου μέχρι και πάνω από δύο μέτρα σε κάποιες περιπτώσεις. Σε πολλά από αυτά δίπλα και σε συνέχεια με το ''βραχόλι'' υπάρχουν λαξευτές γούρνες για το πότισμα των ζώων. Δυστυχώς τόσο τα ''βραχόλια'' όσο και οι γούρνες έχουν λεηλατηθεί σε πολλές περιπτώσεις.

Η άντληση του νερού τα παλιότερα χρόνια γινόταν με δοχεία δεμένα στην άκρη μιάς μεγάλης κληματσίδας (ή στη συνέχεια σχοινιού). Για διευκόλυνση χρησιμοποιούνταν η ''αντένα''. Σ' αυτήν το σχοινί προσαρμόζονταν στην άκρη ενός μεγάλου μήκους ξύλου που ενεργούσε ως μοχλός. Εξέλιξη αυτού ήταν ο περιστρεφόμενος (από άνθρωπο ή ζώα) μάγγανος. Επίσης χρησιμοποιούνταν και οι τροχαλίες (μακαράς) για τη διευκόλυνση της ανάσυρσης.

Τα τελειότερα αντλητικά συγκροτήματα ήταν οι χειροκίνητες αντλίες, οι βενζινοκίνητες και τέλος οι ηλεκτροκίνητες. Οι αντλίες τοποθετούνταν ή πάνω στο έδαφος ή σε ξεροπήγαδα που ανοίγονταν δίπλα στο πηγάδι για να διευκολύνεται η άντληση όταν η επιφάνεια του νερού ήταν χαμηλότερη από 7 με 8 μέτρα.

Σήμερα κάποια χρησιμοποιούνται ακόμα για άρδευση και κάποια έχουν συντηρηθεί και διακοσμούν αυλές, δρόμους, πάρκα και εξοχικές γωνιές.

Κάποια συνοδεύονται με ενδιαφέρουσες ιστορίες που έχουν να κάνουν με το όνομα και τον ιδρυτή τους και αποτελούν τουριστικά αξιοθέατα. Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι το ''Αχιλλειοπήγαδο'' της Βρίσας στο οποίο αναφέρομαι παρακάτω.

Όμως, μας απογοήτευσε που πολλά από αυτά είχαν μέσα σκουπίδια.

 
ΠΟΛΙΧΝΙΤΟΣ-ΣΚΑΛΑ-ΝΥΦΙΔΑ
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
 
ΒΡΙΣΑ
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
Το Αχιλλειοπήγαδο (φωτο 1) πήρε το όνομά του απο τον Αχιλλέα που σύμφωνα με την παράδοση το άνοιξε κατα την περίοδο του Τρωϊκού πολέμου για να ποτίσει τα στρατεύματά του . Κατ' άλλη εκδοχή το συνθετικό ''αχίλλειο'' παραπέμπει στην ύπαρξη ''χειλέων'' δηλαδή '''βραχολιού'' και όχι στον Αχιλλέα.
 
ΒΑΣΙΛΙΚΑ-ΣΚΑΛΑ ΒΑΣΙΛΙΚΩΝ
1
2
3
4
5
6
Στις φωτογραφίες 4,5,6 απεικονίζεται το εξωτερικό και το εσωτερικό μέρος ενός τούρκικου λουτρού που από την εποχή της τουρκοκρατίας αλλά και πολλά χρόνια μετά, το χρησιμοποιούσαν για να πλένουν τα ρούχα τους και όχι μόνο. Το νερό το έπαιρναν από πηγάδι έξω από το λουτρό (φωτο 4) το οποίο σήμερα το έχουν κλείσει τελείως (ασβεστωμένο μέρος)
 
ΛΙΣΒΟΡΙ-ΣΚΑΜΙΟΥΔΙ
1
2
3
Οι παλιές χειροκίνητες αντλίες (1) αντικαταστάθηκαν από μηχανοκίνητες (2)
 
Διαπιστώσαμε ότι οι ποσότητες του νερού δεν είναι ίδιες με τα παλιότερα χρόνια παρόλο που τη φετινή χρονιά το ύψος των βροχοπτώσεων ήταν στο μέσο όρο των τελευταίων δεκαετιών. Ήδη κάποια από τα παλιά πηγάδια είναι διακοσμητικά. Μελλοντικά μπορούν να συντηρηθούν και να αξιοποιηθούν τουριστικά.