Πρωτοποριακά μυθιστορήματα, γλαφυρό ύφος, συγκλονιστική πλοκή, έντιμοι και ευαίσθητοι ήρωες, μία συγγραφέας θρύλος, πολυγραφότατη, πολυδιαβασμένη, πολυβραβευμένη. Η ευρηματική και αγαπημένη συγγραφέας μικρών και μεγάλων κυρία Άλκη Ζέη παραχωρεί μία μοναδική συνέντευξη, μιλάει για το καινούριο της βιβλίο, αναφέρεται στα πρόσωπα που την επηρέασαν στην πορεία της ζωής της και παροτρύνει τος νέους, σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς να κρατούν σφιχτά ο ένας το χέρι του άλλου.

Κατά τη γνώμη σας, «γεννιέται» κάποιος συγγραφέας ή «γίνεται» κατά τη διάρκεια της ζωής του;
Τι θα πει γεννιέται; Έχει την προδιάθεση. Γιατί ένας γίνεται συγγραφέας, άλλος ζωγράφος, άλλος μουσικός. Έχει την κλίση προς μια τέχνη, το ταλέντο που θα λέγαμε. Χωρίς όμως να το καλλιεργήσει, δεν γίνεται τίποτα.

Πώς γεννιέται η ιστορία ενός βιβλίου;
Μου έρχεται μια μικρή ιδέα και, όπως όταν ρίχνεις μια κάψουλα σ’ ένα ποτήρι νερό κι αυτή ανοίγει σιγά σιγά και γίνεται τριαντάφυλλο, έτσι και η πολύ μικρή αρχική ιδέα απλώνεται, κι όταν μεγαλώσει πάρα πολύ τότε μόνο μπορώ ν’ αρχίσω να τη γράφω. Ποτέ δεν κάθισα μπροστά σε μια άσπρη σελίδα χωρίς να την έχω έτοιμη στο μυαλό μου.

Ταυτίζεστε με τους ήρωες των βιβλίων σας;
Ταυτίζομαι με όλους τους ήρωες μου είτε είναι μεγάλοι είτε παιδιά. Προπαντός παιδιά. Γίνομαι ακριβώς εκείνο το παιδί που θέλω να περιγράψω.



Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο;
Είναι πολλά τα αγαπημένα μου βιβλία για να τα καταγράψω. Αλλά από τα τελευταία που διάβασα, με έχει συνεπάρει η «Νίκη» του Χρήστου Χωμενίδη. Είναι για μένα συγκλονιστικό βιβλίο και πέρα για πέρα αληθινό.

Ποια είναι τα οφέλη της ανάγνωσης λογοτεχνικών βιβλίων;
Η ανάγνωση λογοτεχνικών βιβλίων μπορεί να προσφέρει πολλά στον αναγνώστη: κυρίως να τον βοηθήσει να γνωρίσει τον εαυτό του και να είναι ένα μεγάλο αντίβαρο στα σκουπίδια που μας τριγυρίζουν.

Έχοντας ζήσει πολλά σπουδαία γεγονότα για την ιστορία της Ελλάδος, όπως η Κατοχή και ο Εμφύλιος, ποιο έχει παίξει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας και του χαρακτήρα σας;
Από πολύ μικρή έτυχε να έχω ζήσει σημαντικά γεγονότα για τον τόπο μας, όπως πόλεμο, αντίσταση. Και σίγουρα ζυμωμένη με αυτά, θέλοντας μη θέλοντας, διαμορφώθηκε ο χαρακτήρας μου. Αλλά είχα την τύχη να ζήσω από κοντά με πολύ αξιόλογους ανθρώπους, όχι μόνο γιατί ήτανε σπουδαίοι στον κλάδο τους αλλά και γιατί σαν άνθρωποι ξεχώριζαν. Και για να πω την πιο ξεχωριστή, θα αναφερθώ στη Διδώ Σωτηρίου, που μπήκε στη ζωή μου στα οχτώ μου χρόνια γιατί παντρεύτηκε τον θείο μου. Σίγουρα δεν θα ήμουνα αυτό που έγινα μεγαλώνοντας ούτε σαν συγγραφέας ούτε σαν άνθρωπος, αν δεν είχα ζήσει μαζί της.

Έπειτα από την έκδοση του τελευταίου σας βιβλίου «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο» -που παρουσιάζει τεράστια εμπορική επιτυχία- δηλώσατε ότι δεν θα ξαναγράψετε άλλο βιβλίο. Ποια δραστηριότητα σας γεμίζει χαρά;
Να πηγαίνω στα σχολεία να κουβεντιάζω με τα παιδιά, είναι το καλύτερο μου. Και βέβαια πιστεύω σ’ αυτά και χαίρομαι κάθε στιγμή μαζί τους.

Τι θα συμβουλεύατε τους σημερινούς νέους;
Συμβουλές δεν μου αρέσει να δίνω. Δεν έδωσα ποτέ στα παιδιά μου ούτε τα εγγόνια μου. Συζητούσα μαζί τους και λύναμε μαζί τα προβλήματα. Αν είναι κάτι που έχω να πω στα σημερινά παιδιά τις δύσκολες αυτές μέρες είναι: να κρατούν σφιχτά το χέρι ο ένας του άλλου…