Η εφηβεία είναι η πιο δύσκολη περίοδος της ζωής κάθε ανθρώπου, γιατί τότε πραγματοποιείται η μετάβαση από την παιδική ηλικία στην ενήλικη.
Κατά τη διάρκεια της εφηβείας συμβαίνουν ταυτόχρονα πολλές σημαντικές αλλαγές σε ένα παιδί, τόσο στο σώμα όσο και σε νοητικό αλλά και σε συναισθηματικό επίπεδο. Αυτές οι αλλαγές οδηγούν σε νοητικές και συναισθηματικές αντιδράσεις των εφήβων με αποτέλεσμα να αλλάζει ο τρόπος συμπεριφοράς τους στην οικογένεια, το σχολείο, τους συνομηλίκους αλλά και στη κοινωνία. Παράλληλα διαφοροποιείται ο τρόπος που βλέπουν τον εαυτό τους και βάζουν νέους προσωπικούς στόχους.
Ακριβώς επειδή σε αυτή τη περίοδο γίνονται πολλές μετατροπές σε διαφορετικά επίπεδα δημιουργούνται στον νέο συναισθήματα όπως το άγχος, η αγωνία, η ανασφάλεια αλλά και λύπη διότι αποχωρίζεται την παιδική του ηλικία. Ο πιο σημαντικός στόχος κάθε εφήβου είναι να δημιουργήσει μια ταυτότητα η οποία είναι εντελώς προσωπική για τον κάθε έφηβο και χτίζεται σταδιακά μέσω πληροφοριών, βιωμάτων και γνώσεων. Αυτή η διαδικασία επηρεάζει τη συναισθηματική κατάστασή του και την προσαρμογή του στην ενήλικη ζωή. Σε αυτή τη διαδικασία οι έφηβοι έχουν ανάγκη να απομονωθούν για να επεξεργαστούν τα δεδομένα που έχουν. Έχουν ανάγκη τους γονείς αλλά ταυτόχρονα επιθυμούν και την ανεξαρτησία τους. Καθώς προσπαθούν να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους, αντιδρούν με θυμό και πείσμα στους γονείς αλλά μόνο εκείνοι με τη κατάλληλη συμπεριφορά και σταθερότητα μπορούν να βοηθήσουν τους εφήβους. Πολλές φορές όμως υπάρχει σύγκρουση με τους γονείς διότι εκείνοι προσπαθούν να δώσουν στους εφήβους τη δίκη τους ιδέα για το πώς λειτουργεί ο κόσμος, ενώ αντίθετα οι έφηβοι δεν το δέχονται αυτό αλλά θέλουν να επιβάλλουν τις δικές τους προτιμήσεις.
Άλλωστε, από αυτή τη περίοδο και μετά, οι γονείς καλούνται να αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους πλέον ως ενήλικες και να τους αφήνουν αρκετό χώρο για τις επιλογές τους, ακόμα και αν πολλές φορές δεν συμφωνούν.
