“Made in Turkey”

Αποτελεί πια γεγονός ότι τα τούρκικα σίριαλ έχουν κατακλύσει την ελληνική τηλεόραση. Ξεπετάγονται πλέον σαν τα μανιτάρια και αυτή η κατάσταση δημιουργεί δυσφορία στους Έλληνες ηθοποιούς που μένουν άνεργοι. Οι τηλεθεατές διχάζονται και το μυστήριο γύρω από τις σειρές τούρκικης παραγωγής κορυφώνεται. Πραγματικά όμως πια είναι ιστορία των τούρκικων σίριαλ στη ελληνική τηλεόραση, γιατί τα προτιμούν οι τηλεθεατές και ποια τα μειονεκτήματά τους; Ποιος δεν θυμάται άραγε το Νίκο και τη Ναζλί;

Πρόκειται για τους ήρωες της πρώτης τούρκικης σειράς στην ελληνική τηλεόραση «Τα σύνορα της αγάπης». Η σειρά προβλήθηκε το καλοκαίρι του 2005 και πραγματικά αγαπήθηκε από το ελληνικό κοινό. Ήταν άλλωστε κάτι καινούργιο μέσα σ' ένα τοπίο από επαναλήψεις που επιβάλει το καλοκαιρινό πρόγραμμα των καναλιών. Βεβαίως και το θέμα ήταν πολύ ενδιαφέρον καθώς περιέγραφε τον έρωτα ανάμεσα σε έναν Έλληνα και μια Τουρκάλα, τις αντιδράσεις των οικογενειών τους και όλες τις κωμικοτραγικές καταστάσεις που προκάλεσε η αγάπη των δύο νέων. Η σειρά συνεχίστηκε και τα επόμενα δύο χρόνια εβδομαδιαία και καθημερινά όπως στην αρχή αλλά το ενδιαφέρον του κοινού είχε πια ξεθωριάσει. Ώσπου πέρυσι μέσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης και στην προσπάθεια των καναλιών να εξασφαλίσουν όλο και περισσότερα έσοδα με όλο και λιγότερα έξοδα, επανέφεραν ξανά τα “τούρκικα”. Και η ίντριγκα, το δράμα, το τραγικό ξαναήρθε στα σαλόνια μας. Έγιναν μέρος της καθημερινότητάς μας σε μεγαλύτερο βαθμό απ' ότι παλιότερα. Ο κόσμος τους “έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης”, γεγονός που προκαλεί ερωτήματα όπως το, γιατί έχουν τόσο μεγάλη ανταπόκριση. Πρώτα απ' όλα οι τούρκικες σειρές έχουν ως θέμα τον έρωτα, τον απαγορευμένο έρωτα, τον έρωτα που δοκιμάζεται από εμπόδια, τον ιδανικό έρωτα που όλοι ονειρεύονται. Αυτό λοιπόν είναι κάτι που ελκύει τον τηλεθεατή. Οι ήρωες είναι αυτοί που συνήθως “παλεύουν” και “πολεμούν” γι' αυτά που πιστεύουν. Πάντα υπάρχουν όμως και οι άνθρωποι που δημιουργούν προβλήματα, ίντριγκες, που προωθούν την δράση, οι λεγόμενοι “κακοί”. Η πλοκή ΠΟΤΕ δεν χάνει την ροή της, πάντα βρίσκεται κάποιος που ανατρέπει τα δεδομένα. Συγχρόνως το ενδιαφέρον κρατείται αμείωτο μέχρι το τέλος και σφραγίζεται από μια ανατρεπτική εξέλιξη της στιγμής. Ακόμα, πρόκειται για ακριβές και προσεγμένες σειρές. Οι περισσότερες σκηνές είναι γυρισμένες συνήθως στην Κωνσταντινούπολη, σε υπέροχα τοπία που είναι απλά μαγικά. Παράλληλα, οι εσωτερικές σκηνές συνήθως γυρίζονται σε αρχοντικά ή σε πραγματικά σπίτια και όχι σε πλατό, πράγμα που προσδίδει αληθοφάνεια. Επίσης, η μουσική επένδυση είναι και αυτή πολύ καλή. Επιπλέον, στα περισσότερα «τούρκικα» δεν υπάρχουν σκηνές ιδιαίτερα ακατάλληλες, επομένως μπορεί να προτιμούνται σε σχέση με άλλα ελληνικά σίριαλ. Συνεπώς γίνεται φανερό ότι υπάρχουν πολλά πλεονεκτήματα στις τούρκικες σειρές. Ωστόσο, πόσο ηθικό είναι να προβάλλονται τούρκικα προγράμματα τη στιγμή που υπάρχουν χιλιάδες Έλληνες ηθοποιοί άνεργοι. Δεν θα ήταν πολύ καλύτερο να μεταδίδονται ελληνικές σειρές; Τη δεδομένη χρονική στιγμή η χώρα μας μαστίζεται από την ανεργία σε όλους τους εργασιακούς τομείς. Οπότε θα ήταν αρκετά ωφέλιμο να προτιμάται η παραγωγή ελληνικών προγραμμάτων, ώστε να εργάζονται Έλληνες. Μήπως αποτελεί θέμα νοοτροπίας, που πρέπει να αλλάξει, το γεγονός ότι εισάγονται τηλεοπτικές σειρές αντί να προβάλλονται εγχώριες; Μήπως τα τούρκικα είναι απότοκο της ξενομανίας και του μιμητισμού που κυριαρχεί σήμερα; Είναι ανάγκη λοιπόν να κατανοήσουμε ότι αποτελεί ένα γενικό πρόβλημα που δεν προσδιορίζεται μόνο στον τομέα της τηλεόρασης, αλλά διέπει πολλούς τομείς της καθημερινής ζωής. Γι' αυτό πρέπει να ληφθούν μέτρα και να περιοριστούν οι ξένες σειρές και να δίνεται πάντα προτεραιότητα στις ελληνικές. Σ' αυτό θα συμβάλουν όλοι, καθώς επίσης και τα κανάλια που επιλέγουν τα τούρκικα αλλά και οι τηλεθεατές που επικροτούν αυτή την επιλογή.