Τα παιδιά των… «καρπαζιών»

Όλοι μας είχαμε ή έχουμε ακόμα στην τάξη μας άτομα που γινόταν “αντικείμενα” χλευασμού και συνεχόμενης πλάκας. Ωστόσο συχνά αυτή η πλάκα ξεπερνά τα όρια του χαβαλέ και οδηγεί σε ακραίες καταστάσεις.

Αποτέλεσμα της συμπεριφοράς αυτής είναι ή ο πλήρης εξευτελισμός του παιδιού αυτού στα μάτια των υπολοίπων ή ο παραγκωνισμός του, λόγω του ανύπαρκτου (τις περισσότερες φορές) μειονεκτήματος για το όποιο και στιγματίζεται. Θα ήταν σημαντικό λοιπόν να βρεθεί η κύρια αιτία αυτού του φαινομένου που μάστιζε και συνεχίζει να μαστίζει όλες (μηδενός εξαιρούμενου) τις  σχολικές κοινωνίες.

Κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι το φαινόμενο αυτό οφείλεται στον δυναμικό χαρακτήρα μερικών μαθητών και στην ανάγκη να προβληθούν. Εν μέρει σωστό! Στην πραγματικότητα όμως ο κυριότερος λόγος είναι άλλος. Τα παιδιά που γίνονται αντικείμενο χλευασμού είναι στην ουσία τα εξιλαστήρια θύματα κάποιων συμμαθητών τους, οι οποίοι εκτονώνουν με αυτόν τον τρόπο την πίεση που δέχονται καθημερινά από το οικογενειακό αλλά και το ευρύτερο περιβάλλον τους .

Αυτοί οι μαθητές-«θύτες» πιέζονται συνεχώς για χάρη των γονιών τους να αποδώσουν όσο το δυνατόν καλύτερα σε ένα ανύπαρκτο και εντελώς άδικο εκπαιδευτικό σύστημα. Καμία αξιοποίηση ικανοτήτων, καμία ανάπτυξη δεξιοτήτων παρά μόνο διάβασμα με απώτερο σκοπό τους τις  «Προαγωγικές εξετάσεις Μαΐου-Ιουνίου» αλλά και μια καλή σχολή που θα οδηγήσει (όχι απαραίτητα από μόνη της) σε μια θέση στον δημόσιο τομέα.

Επομένως δεν μπορούμε να μιλήσουμε με ευκολία για θύτες και για θύματα. Ουσιαστικά οι υπεύθυνοι δεν είναι τα παιδιά που κάνουν “χαβαλέ”. Με τον χαβαλέ, θέλουν να κρύψουν τις αδυναμίες τους πίσω από μια μάσκα, που είναι ελκυστική για τα κορίτσια και άξια μίμησης για τα υπόλοιπα αγόρια, μη έχοντας άλλο τρόπο αντίδρασης στην ωμή πραγματικότητα.

Υπεύθυνες είναι οι κοινωνικές αντιλήψεις που έχουν παγιωθεί για χρόνια στην ελληνική οικογένεια, τα κοινωνικά πρότυπα που προβάλλονται καθημερινά από τα ΜΜΕ, αλλά και ένα εκπαιδευτικό σύστημα ανίκανο να προσφέρει ανθρωπιστική παιδεία και γνώσεις χρήσιμες για το άτομο ώστε να τις αξιοποιήσει μετά την ενηλικίωση του.

Έτσι λοιπόν γινόμαστε συχνά μάρτυρες βίαιων καταστάσεων όπου μαθητές μπαίνουν στα σχολεία και σκοτώνουν τους συμμαθητές τους  ή γίνονται αυτόχειρες καθώς δεν αντέχουν άλλο αυτή την “πλάκα”. Και όποιοι δεν αντιδρούν με αυτόν τον τρόπο καταλήγουν μετά το σχολειό με ψυχικά τραύματα που θα τους ακολουθούν για όλη τους τη ζωή αλλά και με ένα καλά κρυμμένο μέσα τους μίσος.