|
Το επιβλητικό μουστάκι! Ένα χειμωνιάτικο απόγευμα Κυριακής μας δόθηκε η ευκαιρία να λύσουμε απορίες που είχαν οι περισσότεροι από εμάς, όσον αφορά ένα παλιό μας γνώριμο, τον κύριο Νικέλλη. Αν και υπήρξαν διάφορα απρόοπτα, καταφέραμε τελικά να φτάσουμε στη βιβλιοθήκη του σχολείου και να συναντήσουμε τον επί 10 χρόνια διευθυντή του Λυκείου μας. Η αρχική αμηχανία εξαφανίζεται αυτόματα κι εμείς καλούμαστε να μιλήσουμε για τα μελλοντικά μας σχέδια και τους στόχους μας. Οι συμβουλές του όπως πάντα καίριες και ουσιαστικές, προβάλλουν το ενδιαφέρον του για μας, ακόμα και μετά την αποχώρησή του από το σχολείο. Η συζήτηση δεν αργεί να επεκταθεί και στο νέο μας εγχείρημα, τη δημιουργία της ηλεκτρονικής εφημερίδας. Εκδηλώνει το ενδιαφέρον του για τον τρόπο που δουλεύουμε, μας συγχαίρει για την προσπάθεια, μας εύχεται κουράγιο και καλή επιτυχία, αλλά δε διστάζει να δηλώσει τη διαφωνία του για την επιλογή του (αρχικά) ξενόγλωσσου τίτλου. Υποστηρίζει ότι η ελληνική γλώσσα, ως στοιχείο της πολιτιστικής κληρονομιάς τείνει να αλλοτριωθεί και δε διστάζει να χαρακτηρίσει τον τίτλο Long Street News, «ψευτοανεβασμένο».
Είναι σίγουρα πιο μονότονη και πιο χαλαρή. Λέγοντας μονότονη δεν εννοώ ότι πλήττω. Δόξα το Θεό οι ώρες της μέρας είναι λίγες για να καλύψουν όσα προγραμματίζω να κάνω κάθε μέρα. Είναι πιο μονότονη γιατί το σχολείο και ιδιαίτερα οι μαθητές καθημερινά «δημιουργούν» μια καινούρια μέρα με διαφορετικά ερεθίσματα και προκλήσεις από την προηγούμενη.
Πως αισθάνεστε μακριά από αυτό; Επειδή έχω συνηθίσει να είμαι ευθύς (ίσως περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται) πρέπει να ομολογήσω ότι και μακριά απ’ το σχολείο αισθάνομαι εξίσου καλά όσο αισθανόμουν και πέρσι στο σχολείο. Έχω εξαιρετικά καλές εντυπώσεις και εικόνες από το σχολείο μας αλλά η ρεαλιστική προσέγγιση των πραγμάτων λέει ότι φυσιολογικά ένας κύκλος της ζωής έκλεισε, η ζωή συνεχίζεται με διαφορετικές προκλήσεις μέχρι που να κλείσει και η ίδια. Έτσι συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους. Ευχαριστώ το Θεό που ο κύκλος αυτός της ζωής μου ολοκληρώθηκε φυσιολογικά προσφέροντάς μου ασύγκριτα περισσότερες ευχάριστες στιγμές. Πόσο διαφορετικά ήταν τα χρόνια που περάσατε ως καθηγητής στο σχολείο μας από αυτά που ήσασταν διευθυντής; Ανέλαβα τη διεύθυνση του σχολείου κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, χωρίς να είναι καθαρά δική μου επιλογή. Ανάμεσα στις δυο αυτές περιόδους της σταδιοδρομίας μου οι διαφορές ήταν πολύ μεγάλες. Πιστεύω να τις καταλάβετε λέγοντας ότι, ως διευθυντής, οι πιο ευχάριστες στιγμές μου ήταν όταν ήμουνα μέσα στην τάξη (για να κάνω μάθημα βέβαια και όχι …παρατηρήσεις). Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δυσκολεύτηκα τα χρόνια που ήμουν διευθυντής. Απλά ήταν πιο άχαρος(για μένα προσωπικά) ο ρόλος μου.
Υπάρχουν πράγματα που θέλατε να προσφέρετε στο σχολείο και δεν προλάβατε, λόγω της απόφασης σας να συνταξιοδοτηθείτε; Το αν ήταν «επιτυχημένη» είναι υποκειμενική κρίση του καθενός. Για μας είναι… Αν το δεχτούμε ως δεδομένο υπάρχουν δυο αντιφατικές εξηγήσεις. Η μια θέλει η αιτία της επιτυχίας να είναι …το μουστάκι. Μερικοί έφταναν στο σημείο να λένε ότι ακόμη και τα φωτοτυπικά λειτουργούσαν καλά όταν πήγαινε κοντά το μουστάκι… Η άλλη το αποδίδει στην αντικειμενικότητα, την αμεροληψία, την καλή διάθεση, την αποφασιστικότητα, την εργατικότητα και πολλά άλλα τα οποία ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΣΑ να έχω, άσχετα με το πόσο το κατάφερα. Εγώ αυτό που προσπαθούσα –δεν ξέρω αν το πέτυχα ή όχι – είναι να είμαι αντικειμενικός, να δουλεύω εγώ πρώτα όσο μπορώ παραπάνω για να έχω απαίτηση και από τους άλλους να δουλεύουν, να μην κάνω διακρίσεις και να είμαι όσο πιο δίκαιος και σωστός. Αυτά εγώ προσπαθούσα –δεν ξέρω αν το πέτυχα ή όχι. Αλλά πιστεύω ότι αν κάποιος αυτά τα πετύχει, δεν θα έχει προβλήματα. Η αυστηρότητα για μένα δεν είναι το πρόβλημα. Η αυστηρότητα τουλάχιστον μέχρι ένα σημείο γίνεται αποδεκτή όταν υπάρχει δικαιοσύνη… Αυτό που δεν γίνεται αποδεκτό και που χαλάει τα πράγματα, χαλάει την ισορροπία και δημιουργεί προβλήματα, είναι όταν γίνονται διακρίσεις. Επηρεάστηκε η προσωπικότητα σας μέσα από την καθημερινή σας επαφή και τη σχέση σας με τα παιδιά; Νομίζω ότι δεν υπάρχει άνθρωπος του οποίου η προσωπικότητα να μην επηρεάζεται απ’ τις επαγγελματικές του επαφές. Και ο σωφρονιστικός υπάλληλος και η νοσοκόμα και ο χρηματιστής επηρεάζονται (και τροποποιείται η προσωπικότητά τους) απ’ τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρέφονται στη δουλειά τους. Ο δάσκαλος είναι τυχερός γιατί συναναστρέφεται με παιδιά και μάλιστα στο Λύκειο με μεγάλα παιδιά, όπου υπάρχει και διαδραστική ανατροφοδότηση: Ο δάσκαλος δίνει πολλά στα παιδιά αλλά και παίρνει αισιοδοξία, ενεργητικότητα, ζωντάνια. Και μάλιστα ο δάσκαλος του Λυκείου Πολιχνίτου είναι ακόμα πιο τυχερός γιατί έχει να κάνει –στη συντριπτική τους πλειονότητα- με καλά παιδιά. Εξακολουθώ να το πιστεύω και να το διαλαλώ. Είναι η πραγματικότητα. Δεν είναι κομπλιμέντο. Άλλωστε ξέρετε ότι εγώ τα αποφεύγω τα κομπλιμέντα. Γενικώς είχε διαμορφωθεί για σας το προφίλ του «αυστηρού διευθυντή»… Σας ενοχλούσε το γεγονός ότι αυτό ίσως να σας απομάκρυνε από τα προβλήματα των μαθητών και τελικά από τους ίδιους τους μαθητές? Με ενοχλούσε υπερβολικά το ότι ήμουν αυστηρός διευθυντής. Όμως έπρεπε να είμαι αυστηρός για μερικά αυτονόητα πράγματα. Να μην χάνονται διδακτικές ώρες για ψύλλου πήδημα. Έπρεπε να είμαι αυστηρός ώστε να γίνεται μάθημα όλες τις ώρες που μαθητές και καθηγητές βρίσκονταν μέσα στην αίθουσα. Έπρεπε να είμαι αυστηρός για να διαφυλάξω την προσωπικότητα κάποιων μαθητών και κάποιων καθηγητών. Και για πολλούς ακόμα λόγους. Αυτό σίγουρα με έκανε πιο αντιπαθητικό στα παιδιά και πιο απρόσιτο. Εγώ πάντως όπου διαπίστωνα πρόβλημα προσπαθούσα να επέμβω διακριτικά Όταν μάθαινα ότι κάποιο παιδί αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα – οποιασδήποτε φύσεως, προσπαθούσα να βοηθήσω χωρίς το ίδιο να καταλαβαίνει τις περισσότερες φορές τη δική μου παρέμβαση. Και σχετικά με την αυστηρότητα ξέρετε πιο ήταν το πιο εκνευριστικό για μένα: Να διαμαρτύρονται συνάδελφοι ότι δεν μπορούν να κάνουν μάθημα, ότι δεν διαβάζει κανένας, ότι δεν γράφουν καλά στα τεστ. Να επιπλήττω και να τιμωρώ εγώ, και στους προφορικούς βαθμούς τετραμήνου αυτοί να παραδίδουν βαθμολογία 19 και 20 μόνο. Τότε ένιωθα εγώ το «θύμα». Μήπως εγώ δεν θα μπορούσα να κάνω την πολιτική μου για να είμαι αρεστός στα παιδιά; Ό,τι έλεγα ήταν καθαρό και ξάστερο και πάντα μέσα στο σχολείο.  Θα επιθυμούσατε να μας πείτε μία από τις καλύτερες αλλά και μία από τις χειρότερες μέρες ή εμπειρίες που ζήσατε ως διευθυντής του σχολείου μας; Πρέπει να υπήρξαν και άσχημες στιγμές –που σε καμιά περίπτωση δεν είχαν σχέση με τους μαθητές- στις οποίες όμως επέπεσαν ήδη τα μακροφάγα κύτταρα του ψυχικού μου κόσμου και τις διέλυσαν ώστε να μην υπάρχει τίποτα πια. Όσον αφορά δε τις ευχάριστες είναι υπερβολικά πολλές, δημιουργημένες απ’ τις επιτυχίες άλλων, οι οποίες κινούνται αέναα, ως τα μόρια ενός αερίου, μέσα στο ψυχικό μου θάλαμο με αποτέλεσμα να επιπίπτει κάθε στιγμή και διαφορετική πάνω στον αισθητήρα της μνήμης μου. Η πρώτη φορά που το Λύκειό μας κατατάγηκε μέσα στην πρώτη πεντάδα των λυκείων του νομού μας απ’ τα αποτελέσματα των πανελλαδικών εξετάσεων, η πρώτη φορά που η ομάδα χάντμπωλ προκρίθηκε στην τελική οκτάδα πανελλαδικά, η πρώτη φορά που το γεμάτο πολύκεντρο χειροκροτούσε τη θεατρική ομάδα του σχολείου μας και άλλη μια που το χειροκρότημα αφορούσε αυτούς που συμμετείχαν στην εκδήλωση για το Πολυτεχνείο, η πρώτη φορά που μαθητής μας διακρίθηκε και συμμετείχε στην Ολυμπιάδα Χημείας στην Αγγλία, όταν ήρθαν στο σχολείο τα πρώτα εκθέματα για το στήσιμο της συλλογής καλλιτεχνικών δημιουργιών ντόπιων καλλιτεχνών, όταν έφτασαν στο σχολείο μας οι πρώτες συμμετοχές του διαγωνισμού που είχε προκηρύξει η σχολική μας βιβλιοθήκη και κάθε φορά που επισκέπτης του σχολείου μας, όπως η κα Άλκη Ζέη, εκφράζονταν κολακευτικά για την ποιότητα και το ήθος των μαθητών μας και την εικόνα του διδακτηρίου μας. Πως φαντάζεστε το σχολείο χωρίς εσάς; Το φαντάζομαι να συνεχίζει τις προσπάθειες όλων των συνιστωσών του (μαθητές, δάσκαλοι, διευθύντρια, γονείς, τοπική κοινωνία) για συνεχή βελτίωση και μεγάλες επιτυχίες. Να συνεχίζει ότι καλό κάναμε όλοι μαζί και να διορθώνει τα λάθη που ενδεχόμενα έκανα εγώ. Αν σας δινόταν η «ευκαιρία» να γυρίσετε στο σχολείο μας με λιγότερες υποχρεώσεις, θα το σκεφτόσασταν; Με λιγότερες, ίδιες ή και περισσότερες υποχρεώσεις αν μου δινόταν η ευκαιρία θα ερχόμουν αμέσως αρκεί να ξαναγινόμουν 25 χρονών, όπως τότε που πρωτοδιορίστηκα. Φοβάστε πως οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει η χώρα μας θα επηρεάσουν και το χώρο της εκπαίδευσης; Θα τον επηρεάσουν σίγουρα σε μεγάλο βαθμό αρνητικά γιατί η εκπαίδευση εκτός των άλλων θέλει και χρήματα που σήμερα –αλλά φοβάμαι και αύριο- δεν υπάρχουν αλλά είναι και ευκαιρία μέσα στην «αναμπουμπούλα» να τεθούν και ορισμένες σωστές βάσεις απαραίτητες για τη βελτίωσή της, όπως είναι η σωστή αξιολόγηση αλλά και ανταμοιβή όλων των συντελεστών της εκπαίδευσης, η επαναφορά της βάσης προαγωγής των μαθητών σε λογικά επίπεδα, η αλλαγή του τρόπου εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, η καταπολέμηση της μάστιγας των «ιδιαίτερων», για να αναφέρω κάποια θέματα που μου έρχονται πρόχειρα στο νου. Θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί η βάση προαγωγής των μαθητών. Βαθμολογίες με μέσο όρο 9,5 (όπου δευτερεύοντα μαθήματα έχουν αξιολογηθεί με 20), δεν έχει σημασία αν προάγουν τον μαθητή, στην ουσία είναι νάρκη στα θεμέλια του σχολείου. Τέλος, πρέπει να αλλάξει ο τρόπος εισαγωγής στα Πανεπιστήμια, για να λυτρωθεί το Λύκειο. Τούτο το πράγμα εσείς το κάνετε με κόστος από τον πολύ ελάχιστο χρόνο που διαθέτετε γιατί έχετε μια πολύ μεγάλη πίεση αυτή τη χρονιά. Και όσοι τυχόν δεν έχετε αυτή την πίεση, αλλοίμονό σας. Πρέπει να την έχετε την πίεση! Γιατί μερικοί από σας που χαριεντίζονται και βρίσκονται σε άλλο κόσμο, τον Ιούνιο θα ΄ρθει ο λογαριασμός. Επομένως πρέπει να αλλάξει αυτό το σύστημα έτσι ώστε το Λύκειο να απελευθερωθεί, να γίνει ένα σχολειό αυτοτελές που να δίνει πραγματική μόρφωση στα παιδιά. Μόρφωση πολύπλευρη, όχι γνώσεις εγκυκλοπαιδικές. Και από κει και πέρα ο καθένας ας σπουδάσει ότι θέλει και όσο μπορεί. Έχετε σκοπό να συνεχίσετε το συγγραφικό σας έργο με βασική θεματολογία την προβολή του τόπου σας; Ποτέ δεν προγραμμάτισα κάτι σχετικό και ούτε προγραμματίζω τώρα. Αυτά είναι τρέλες της στιγμής. Σου μπαίνει μια ιδέα και οφείλεις να …μην την απογοητεύσεις. Θα θέλατε να ευχηθείτε κάτι στους μαθητές και συναδέλφους που αφήσατε πίσω; Στους μαθητές επαναλαμβάνω όσα τους ευχόμουν πάντα: να είναι γεροί και χαρούμενοι αυτοί και οι οικογένειές τους, να πετύχουν τους όποιους στόχους έχει θέσει ο καθένας σε συνάρτηση και με την προσπάθεια που καταβάλει και τελικά να πετύχει στη ζωή του για το δικό του καλό και της κοινωνίας γενικότερα. Στους συναδέλφους μου εύχομαι να τους δίνει το κάθε σχολείο απ’ το οποίο θα περάσουν μόνο χαρές δημιουργίας και επιτυχιών και να ολοκληρώσουν με την ώρα τους και αυτοί τον κύκλο τους φυσιολογικά αισθανόμενοι την ικανοποίηση ότι όλα τα χρόνια της σταδιοδρομίας τους πρόσφεραν με ανιδιοτέλεια ότι μπορούσαν στους μαθητές τους. Σας ευχαριστούμε πολύ |
|
